-
1 yığılmak
vi1) sich häufen2) sich anhäufen; ( toplanmak) sich ansammeln; ( birikmek) sich stauen; ( üst üste) sich stapeln [o türmen]3) ( yıkılmak) zusammenbrechenyığılıp kalmak zusammenbrechenkapının önünde yığılıp kaldı er brach vor der Tür zusammen